Champions League
Als kampioen van Denemarken, mogen we ons gaan bewijzen op het allerhoogste niveau. Gezien wij nog maar net op het hoogste niveau spelen, en Denemarken het zeer slecht doet op de Europese ranglijst, betekent dat dat we drie kwalificatierondes moeten spelen, om dan in de play offs te raken.
Maccabi Tel-Aviv (Israëlisch kampioen)
Beginnen doen we tegen Maccabi Tel-Aviv. Ik heb letterlijk geen idee hoe we de kampioen van Israël moeten inschatten. Volgens mij loopt er wel wat talent rond in dat land, maar die talenten worden snel opgepikt door andere Europese ploegen.
We beginnen eerst uit. Als we daar enkele goals kunnen scoren, moeten we het in de thuiswedstrijd kunnen afwerken. Maar met een halve nieuwe ploeg, in het midden van de seizoensstop, kan dit wat verraderlijk worden. En dat gebeurde ook. In de eerste helft komen de Israëliërs 2-0 voor, ondanks dat wij niet echt onder liggen. We waren gewoon wat minder efficiënt. Gelukkig maken we dat ruimschoots goed in de tweede helft. Onze voorlinie uit Groot Brittannië, zorgt ervoor dat we 2-3 winnen. Charles-Smith in de 88e minuut, de Schot McGinty maakt het feest volledig compleet door in de 91e en 95e te scoren!
Met drie goals op verplaatsing, zitten we in een zetel. Tel-Aviv zal uit een goed vaatje moeten tappen, om ons nog uit deze ronde te kegelen. Ons doel is natuurlijk een goaltje maken, zodat het voor hen ook moeilijker wordt.
In een gelijk opgaande wedstrijd, is het Weverton dat de Israëliërs doodmaakt. Wij komen tweemaal tot scoren, Tel-Aviv slaat daar niet in. 5-2 over twee matchen, de volgende tegenstander is APOEL.
Apoel Nicosia (Cypriotisch kampioen)
Apoel schat ik een niveautje hoger in dan Tel-Aviv. Dus dit gaat geen gemakkelijke wedstrijd worden, want tegen de Israëliërs was het al redelijk 50/50.
We hebben de pech dat we meteen thuis moeten beginnen. We hebben dus één hoofdopdracht: Zorgen dat de Cyprioten niet komen scoren bij ons. Zelf een goal maken, is handig meegenomen. En of we daarin slagen! Mijn spelers hadden een topdag, terwijl de bezoekers geen zoden aan de dijk krijgen. We winnen met maar liefst 4-0, dankzij twee goals van Lauritsen!
Terug op Nicosia, gaan we toch nog voor een goaltje gaan. Kwestie van echt zeker te zijn dat we in de volgende ronde uitkomen.
We beginnen ginder ook furieus aan de wedstrijd. Ik denk dat onze eerste twee kansen, meteen beide raak waren. 0-2 na 23 minuten, door alweer Lauritsen. In de tweede helft komen we zelfs nog op 0-3, en dan laten we het wat afweten. Nicosia komt nog terug tot 2-3, maar het kalf is al lang verzopen. Next up: Dinamo.
Dinamo (Kroatisch kampioen)
Vorig jaar hadden we de pech om tegen Slavia Praag uit te komen, dit jaar krijgen we met de Kroatisch kampioen het nog zwaarder te verduren. We beginnen weer thuis, dus de opdracht is simpel: De nul houden. Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. De Kroaten kunnen op voorsprong komen, maar dankzij onze Engelse spits komen we weer langszij. Tot onze Belgische verdediger een penaltyfout begaat. Een dure fout. De strafschop wordt feilloos omgezet, waardoor we op 1-2 staan. Twee uitgoals voor de Kroaten... Een nachtmerrie. Özdemir kan in de slotfase gelukkig wel nog de score gelijk trekken.
Al bij al was het een gelijkopgaande wedstrijd, en 2-2 lijkt mij logisch. Nu moeten we het in Kroatië kunnen afmaken.
De wedstrijd in Kroatië is een rasechte thriller. We slaan erin om 0-1 voor te komen, maar zien deze voorsprong al vrij snel omgebuigd worden in een achterstand. Gelukkig kan, tegen de gang van het spel in, Bundgaard toch nog milderen tot 2-2. Alles staat gelijk nu, en zo blijft het ook tot in de verlengingen.
We moeten absoluut dus voor die goal gaan! Als ons dat lukt, moet Dinamo al twee keer scoren, en dat in een verlenging is redelijk moeilijk. Enter Weverton, de Braziliaan knalt ons in de 106e minuut op 2-3! Maar amper één minuut later, knalt Dinamo alweer de bordjes in evenwicht. Pompen of verzuipen... We zijn niet verzopen!
Aan de andere kant van de wereld zien we dit gebeuren:
Next up: Dundalk zowaar!
Dundalk (Iers kampioen)
Een mooiere cadeau konden we niet krijgen. In plaats van tegen de miljoenenploeg van Oekraïne, spelen we tegen de Iers kampioen. Een ploeg die ik zowaar lager inschat dan ons!
We beginnen eerst thuis, en komen vrij makkelijk 2-0 voor. Alleen laten we het afweten in de defensie, en de efficiëntie van Dundalk kennende (zie maar naar de wedstrijd in Shakhtar) slagen de Ieren erin om toch nog 2-2 gelijk te komen.
We moeten het dus beslissen in de terugwedstrijd. Geen thrillers zoals Sparta Praag of Dinamo, een wedstrijd die we op papier eigenlijk super makkelijk moeten winnen. En dat doen we ook. 0-3! Al had het wel ook anders kunnen uitdraaien, maar mij hoor je niet klagen!
Poules!
Het geld wordt meteen goed geïnvesteerd:
