Hard to be little In de vorige update zag je al dat het prijzengeld en de inkomsten van merchandise bedroevend laag zijn in de Estse eerste klasse. Als kleine club kreeg ik nog een aantal extra tegenslagen te verwerken. We staan er momenteel dus helemaal alleen voor. Geen overbodige spelers van Tallinn die bij ons wel van pas zouden kunnen komen en waar we ook geen loon voor moeten betalen. Het bestuur belooft me wel een oplossing te zoeken maar of dat gaat lukken en wanneer, dat is nog maar de vraag. En mijn vrees zou snel werkelijkheid worden: In de vorige update was ik ook opgetogen over deze aankoop: De eerste aanwinst onder mijn bewind, paste niet helemaal in dat straatje. Ahti Strati (*pun intended*) was echter een opportuniteit die ik niet kon laten liggen. Nog maar 18 jaar, nu al even goed of zelfs beter dan mijn andere twee reservedoelmannen (waarvan eentje al 33 jaar is), Ests én transfervrij. Met het oog op de toekomst een goede zaak. Maar ook hier is me het geluk niet gegund: Amper bij ons en nu al weg naar een andere club. Gratis dan nog! Ik probeerde hem nog te overtuigen met een verbeterd contract maar daar had die snotneus geen oren naar. Ook financieel zouden we op korte termijn niet al te veel grote stappen voorwaarts maken. Ondanks de spectaculaire tweede plaats zien we dit amper vertaald in de verkoop van de abonnementen: Toch 2 (!) stuks meer ... Tot slot kwam ook de kalendercommissie met een leuk 'cadeautje': In onze eerste wedstrijd krijgen we meteen het bezoek van de kampioen. Dat belooft!